ΑΗ ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ....

Δ.Ι.Κ.

23.04.2015

Ο Αγιος Γεώργιος στόν Μπριτζή.

᾿Εξωκκλήσι ἰδιωτικό. Ὑπῆρχε παλαιὸ κτίσμα. Διηγήθηκε ὁ Γεώργιος
Ἰ. Στιβακτῆς (^1995): «Νειρεύεται ἡ μάνα μου Ἑλένη Ἰω. Στιβακτῆ
τὸν ἅγιο νὰ τῆς λέει: Γιατὶ περνᾶτε καὶ πατᾶτε καὶ δὲν τὸ φτιάνετε;»
Ἡ Ἑλένη τὸ εἶπε τοῦ παπποῦ (^Δημητρίου Στιβακτῆ). Μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ
Στιβακταῖοι καὶ τὸ ἔκτισαν γύρω στὰ 1905. Τὸ λειτουργᾶνε τὸν Αὔγουστο.
Ἐπισκευὴ καὶ φτιάξιμο τῆς σκεπῆς ἔγινε τὸ 1956. Ἦταν χωρὶς ταβάνι. Ἡ τε-
λικὴ ἀνακαίνιση ἔλαβε τέλος τὸ 2000, ὅπως εἶναι χαραγμένο στὸ τσιμεντέ-
νιο δάπεδο τοῦ περιβόλου. Τὴν τελικὴ αὐτὴ διαμόρφωση, ἡ
ὁποία ἔκαμε «ἀγνώριστο» τὸ ἐκκλησάκι, ἐπιμελήθηκε ὁ Ἠ-
λίας Τσαπρούνης. Τὸ ναΐδριο εἶναι περιφραγμένο καὶ ἔχει
διαστάσεις χωρὶς τὴν κόγχη τοῦ ἱεροῦ 7,15×4,50 μέτρα.
Στὸν περίβολο ὑπάρχουν 4 σιδερένια παγκάκια. Ἐδῶ συν-
δυάζεται ἡ προσευχή, ἡ μελέτη καὶ ἡ ἀπόλαυση τῆς φύσης.
Συντροφεύει καὶ ἕνα μικρὸ καμπανάκι μὲ ἄνοιγμα ποὺ ἔχει
διάμετρο 20 ἑκατοστά.
Στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναϊδρίου ὑπάρχει χτιστὸ τέμπλο μέχρις ὀροφῆς μὲ
δύο πύλες. Τὸ δάπεδο εἶναι φτιαγμένο μὲ ἁρμολογημένα κομμάτια μαρμά-
ρου κομμένα ἀκανόνιστα. Τὸ ἀποτέλεσμα ὅμως εἶναι πολὺ καλό. Ἐπίσης ὑ-
πάρχει ἕνα μανουάλι σιδερένιο ἐγχώριας κατασκευῆς παρατημένο ἔξω. Ἀν-
τικαταστάθηκε μὲ νεώτερο τοῦ ἄμμου. Ἕνα μανάλι σὲ τύπο τρίαινας εἶναι
χαρακτηριστικὸ σὲ πολλὰ ἐξωκκλήσια. Κοντὰ στὸν ἅγιο Γεώργιο βρίσκεται
ἡ πηγὴ τοῦ ἁγίου Γεωργίου μὲ κρύο νερό. Παλιότερα ἔρρεε σὲ σκαμμένους
κορμοὺς δέντρων. Σήμερα ἡ ἀκαλαισθησία τοῦ τσιμέντου δὲν ἄφησε ἀμέτο-
χη καὶ τὴν πηγὴ αὐτή. Ἐπίσης ἐκεῖ κοντὰ ὑπάρχει καὶ ἡ σπηλιὰ τοῦ Κανα-
βούρ. Μέναν οἰκογένειες ἐπὶ Τουρκοκρατίας. Ἡ περιοχὴ εἶναι ἀπὸ τὶς καλύ-
τερες τοῦ Παρνασσοῦ.

Πηγή. Εξωκκλήσια τού π.Λουκά Βακάλη

Έφυγε ο Κώστας Κατσαρός.

Γιά τό  μακρύ του ταξίδι έφυγε ο Κώστας Κατσαρός.

Άνθρωπος πού μπόρεσε νά μιλήσει στόν σίδηρο καί νά τόν υποτάξει.

Η βοηθειά του στό Δαδί   ανεκτίμητη. ΄

Προσωπικά δέν θά ξεχάσω τόν αγώνα πού έκανε γιά νά αποκατασταθούν οι ζημιές στό εξωκκλήσι τών Αγίων Αναργύρων καί τήν χορηγία του νά φτάσει τό νερό από τήν Σκοτείνιανη στό προαύλιο τής εκκλησίας.

Αυτό τό ιστολόγιο εύχεται νά είναι ελαφρύ τό Δαδιώτικο χώμα γιά τόν Κώστα.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θά ψαλλεί σήμερα 22-4-2015 στήν Μητρόπολη, στίς 5 τό απόγευμα. 

Ιστορικά Στοιχεία για το Γυμνάσιο-Λύκειο της Αμφίκλειας

Ιστορικά Στοιχεία για το Γυμνάσιο-Λύκειο της Αμφίκλειας

«Ο φωτεινός φάρος όλης της περιοχής»

Από την ίδρυσή του το 1921, το Γυμνάσιο απετέλεσε μια κυψέλη πνευματικής δραστηριότητας, μια κολυμπήθρα γνώσεων για τους νέους όλης της περιοχής, απ’ τα Καστέλλια ως το (Παρόρι) Μπισκένι, 25 συνολικά χωριών.

Η λειτουργία του Γυμνασίου, με την εκπαίδευση και τη μόρφωση που παρείχε στους νέους, ενίσχυσε και διεύρυνε συγχρόνως και τον πνευματικό, κοινωνικό και πολιτιστικό ορίζοντα όλων των κατοίκων του επαρχιακού χώρου.

Η παρουσίαση της ιστορικής πορείας του Γυμνασίου θα ήταν ημιτελής, αν δε συμπληρωνόταν από τα προηγούμενα στάδια της Δημοτικής και Σχολαρχειακής Εκπαίδευσης.

Α΄ Το Δημοτικό

 

Το περιορισμένο σε έκταση και υπερχρεωμένο μεταεπαναστατικό κράτος, έδωσε πρώτη προτεραιότητα - με νομοθέτηση του Καποδίστρια - στην ίδρυση Σχολείων. 

Το Δαδί, με την αθρόα συμμετοχή των Δαδιωτών στην Επανάσταση και τις θυσίες τους, απόχτησε νωρίς κύρος και δύναμη ενισχυμένη από την παρουσία του Δημογέροντα Αθανασίου Τσούτσου «ως Εθνικού Αντιπροσώπου του Αρείου Πάγου της χέρσου Ελλάδας», φίλου και εμπίστου του Καποδίστρια και του αξιωματούχου Στάθη Γαβρίλη και έτσι λειτούργησε από το 1835 ένα από τα πρώτα Δημοτικά Σχολεία της μικρής-μέχρι τη Λαμία- τότε Ελλάδας.

Από τις αρχές της λειτουργίας και μέχρι το 1886 ήταν μονοθέσιο τριτάξιο, ενώ στο επόμενο έτος 1887 προωθήθηκε σε τετρατάξιο διθέσιο, συντηρούμενο από το Δήμο.

Οι μαθητές πρέπει να ήταν λίγοι, αφού κατά τις απογραφές από το 1865 μέχρι το 1911 το Δαδί είχε πάνω από 4000 κατοίκους, ο δε αριθμός παιδιών 7-12 χρόνων πρέπει να ήταν 350-450. Τα περισσότερα, λοιπόν, παιδιά έμεναν δια βίου αγράμματα, αφού και η φοίτηση ήταν προαιρετική.

Το έτος 1911, η φοίτηση έγινε υποχρεωτική, χωρίς όμως να ελέγχεται από κανένα αρμόδιο όργανο.

Η διδασκαλία γινόταν στα ισόγεια διαφόρων ευρύχωρων σπιτιών μέχρι το 1915, οπότε αναγέρθηκε το λιθόκτιστο κτίριο- επί υπουργίας Ιωάννου Τσιριμώκου- έξι ευρύχωρων τάξεων και αυξήθηκε έτσι ο αριθμός των μαθητών και των δασκάλων.

Από το 1932 και μετά, λόγω πληθώρας μαθητών λειτούργησε και δεύτερο Δημοτικό  στο σπίτι του Μπακάλη με κοινό προαύλιο, το δε όριο διαχωρισμού των δυο σχολείων ήταν η κάθετη γραμμή: Χορευταριά- Κουρελιά.

η φωτογραφία είναι του 1965

Β΄ Ελληνικό Σχολείο ή Σχολαρχείο

Συνέχεια της τριετούς ή τετραετούς φοίτησης στο Δημοτικό, ως δεύτερη βαθμίδα εκπαίδευσης και από το έτος 1865 άρχισε να λειτουργεί στο Δαδί το Ελληνικό Σχολείο ή Σχολαρχείο, ως διτάξιο μέχρι το 1898 και ως τριτάξιο μέχρι το 1930 οπότε και καταργήθηκε. 

Το Σχολαρχείο του Δαδιού ήταν το μοναδικό της περιοχής, οι μαθητές έμπαιναν ύστερα από αυστηρές εξετάσεις, ήταν μικτό, οι δε μαθητές προέρχονταν απ΄ όλη την περιοχή και παρείχε υψηλής στάθμης εκπαίδευση και φοιτούσαν κατ΄ εξοχήν παιδιά αστικών οικογενειών, αφού κατέβαλαν δίδακτρα.

Οι απόφοιτοι του τριταξίου Σχολαρχείου έπαιρναν πτυχίο και μπορούσαν να διοριστούν σε Ελληνοδιδασκαλεία, που υπήρχαν στα μικρά χωριά.

Τη Διεύθυνση ασκούσε ο Σχολάρχης και διέθετε δυο καθηγητές. Κατά τα τελευταία χρόνια Σχολάρχης ήταν ο Λάμπρος Λαμπρινίδης, Αμφισσαίος, καθηγητές δε ήταν ο Γεώργιος Στρογγύλης (Κουτσομπός) και ο Σπυρίδων Τράκας, στεγαζόταν δε μέχρι το 1916 στο κτίριο Μπάρλα (κοντά στον Αϊ Βλάση), που αργότερα έγινε πταισματοδικείο, μετά δε το 1916 μεταφέρθηκε στο ισόγειο του σπιτιού Κουγιάτσου (Γαρού) μέχρι το 1930 που καταργήθηκε.

Οι μετακομίσεις του Δημοτικού Σχολείου και του Σχολαρχείου – από ισογείου σε ισόγειο - μέχρι το 1930 φέρνουν στη μνήμη μου την εποχή της Ιταλογερμανικής κατοχής, που επιτάξανε το γυμνάσιο και κάναμε μάθημα στον Αϊ Γιώργη και διάφορα ισόγεια του Δαδιού (σπίτι Σκλαβούνου, Παναγιούς Οικονόμου, Καραμαλή κ.ά)

Το παλιό Γυμνάσιο Αμφίκλειας

Λειτούργησε το 1921 ως τετρατάξιο (29 Δαδιώτες μαθητές) και προωθήθηκε σε εξατάξιο το 1930. Το διώροφο κτίριο, όμοιας κατασκευής με το δημοτικό, κατασκεύασε ο Λουκάς Οικονόμου (Λαΐνος), το οποίο αργότερα περιήλθε – λόγω χρεών – στον έμπορο Δημήτριο Ε. Ξηρομερίτη.

Διέθετε περιορισμένο προαύλιο μικρό για 250-280 μαθητές και απέναντι μονώροφη κατασκευή για γραφείο γυμνασιάρχη και καθηγητών. 

Το 1937  έγινε οκτατάξιο (προγυμνάσιο) και οι μαθητές έμπαιναν ύστερα από εξετάσεις στην ηλικία των 10 ετών. Όσοι απόφοιτοι 4^ης Δημοτικού δεν έμπαιναν στο Γυμνάσιο συνέχιζαν το εξατάξιο Δημοτικό. Το 1976 το  οκτατάξιο καταργήθηκε και έγινε τριτάξιο Γυμνάσιο και τριτάξιο Λύκειο.

Οι δυο πρώτοι γυμνασιάρχες του τετραξίου ήταν οι Κωσταντέλλος και Γ. Μπλέτσος και οι καθηγητές Σταύρος Ρίζος φιλόλογος (που στο εξατάξιο του 1930 ήταν ο πρώτος γυμνασιάρχης), Καμαρωτός (φιλόλογος), Μητακάκης (θεολόγος), Μητσόπουλος (μαθηματικός), Γιαννούτσος και Κοντολάμπρος (φιλόλογοι), Ράγκος (γαλλικών), Αλεξόπουλος (φυσικός).

Η μεταστέγαση του Γυμνασίου στη σημερινή θέση είχε μακρόχρονες περιπέτειες. Τα θεμέλια τέθηκαν το 1937 παρουσία Βασιλιά και Υπουργών και στηρίχτηκε σε διαθήκη 300.000 δρχμ. του Αθανασίου Ευταξία, ισόποσης δωρεάς του Λ. Ευταξία και μικρότερης της οικογένειας Μιλτιάδη Μπάρλα.

Με συνεπίκουρους τους συναδέλφους του καθηγητές και τα ντόπια μέλη της Σχολικής Επιτροπής έπεισε τους Δαδιώτες της Αμερικής, που προσέφεραν 150.000 δρχ. της εποχής. Το ποσόν, όμως, ήταν πολύ μικρό για τόσο μεγάλο έργο. Αποτάθηκε τότε στον Ιωάννη Σταματόπουλο – τότε Πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου  και αργότερα πρώτο πρόεδρο του Συνδέσμου Δαδιωτών της Αθήνας – ο οποίος κατόρθωσε τις χαλεπές εκείνες εποχές να εγκρίνει χαμηλότοκο δάνειο 400.000 δρχ. και αργότερα συμπληρωματικό 300.000 δρχ. για ολοκλήρωση του έργου και την αγορά μικροκτημάτων για τη δημιουργία μεγάλου Γυμναστηρίου.

Ο Πλαγιανάκος κατόρθωσε, επίσης, να κινητοποιήσει – να επιστρατεύσει σχεδόν – πολλούς Δαδιώτες, που προσέφεραν δωρεάν ή με μικρή αμοιβή την εργασία τους. Έτσι ο άκαμπτος αυτός άνθρωπος κατόρθωσε το θαύμα: μέσα σε ενάμιση χρόνο περάτωσε το τεράστιο έργο. Το Δαδί χρωστάει ευγνωμοσύνη στον τολμηρό αυτόν άνθρωπο.

Το παλιό και το νέο Γυμνάσιο του Δαδιού, όπως και το Σχολαρχείο στα παλιότερα χρόνια, αποτέλεσαν και αποτελούν το φωτεινό φάρο όχι μόνο των αποφοίτων, αλλά και ολόκληρης της περιοχής στο πνευματικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.

Άρθρο του αειμνήστου προέδρου του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΜΦΙΚΛΕΙΕΩΝ (ΔΑΔΙΩΤΩΝ)  ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΤΣΙΩΤΑ στην εφημερίδα «ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ» Μάρτιος-Απρίλιος 2004

Πηγή

Οι Γερμανοί στό Δαδί.

Μήπως κάποιος τόν αναγνωρίζει;

Είναι Μάϊος τού 1941 καί οι Γερμανοί έχουν κατασκηνώσει στό αεροδρόμιο τού Δαδιού.

Ο φίλος Δημήτρης  Σκαρτσιλάκης  βρήκε φωτογραφίες καί μάς τίς χαρίζει γιά νά τίς δημοσιεύσουμε. Τόν ευχαριστούμε πολύ γιά τήν χαρά πού έδωσε στό Δαδί.

Δαδιώτες Θύματα τών Γερμανών.

Σεβασμιότατοι 

Κύριοι Αντιδήμαρχοι

Συγγενείς των θυμάτων και συμπαριστάμενοι 

Υπάρχουν στις ιστορίες των λαών κάποιες χρονολογίες που φαντάζουν ορόσημα του αγώνα για τη δικαίωση της ανθρώπινης υπόστασης,  της ανάγκης για τη διαφύλαξη και την εδραίωση της ειρήνης, της υποχρέωσης για τη διαιώνιση της δη­μοκρατίας, της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

 Στην ελληνική ιστορία, σε όποια σελίδα κι αν σταθεί κανείς, δεν θα βρει παρά γεγονότα που, όχι μόνο δικαιώνουν την πίστη του λαού μας σ’ αυτά τα ιδανικά αλλά, προβάλλουν, παράλληλα, ως παραδείγματα αυτοθυσίας και αυτα­πάρνησης στην ανθρωπότητα ολόκληρη.  Ανάμεσα σ’ αυτά είναι και η μεγαλειώδης Εθνική μας Αντίσταση ενάντια στον φασιστικό άξονα.

Την 28 Οκτώβρη του 1940  άρχισε το κακό για την πατρίδα μας, με την Ιταλική επίθεση στα Ελληνοαλβανικά  σύνορα, στη συνέχεια ακολούθησαν οι Γερμανοί στις 6 Απρίλη  το 1941,

με αποτέλεσμα στις 30 Απρίλη όλη η ηπειρωτική Ελλάδα να βρίσκεται υπό τριπλή κατοχή: Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική.

Ακολούθησαν χρόνια μαρτυρικά που η γενιά των γονιών μας έζησε μέσα από δραματικές ώρες, με πείνα, πόνο, θάνατο και φρίκη.

Τις ωμότητες και τα ολοκαυτώματα οι Γερμανοί τα βάφτιζαν «αντίποινα»,

Οι νεκροί στις μάχες τακτικού η άτακτου πολέμου, είναι «θύματα πολέμου»

Οι νεκροί που προέρχονται από εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού δεν είναι «θύματα πολέμου» είναι θύματα εγκληματικών ενεργειών.

Εμείς τιμούμε θύματα εγκλημάτων του κατοχικού στρατού.

Παρασκευή 16 Απρίλη 1943 10 η ώρα το πρωί οι Γερμανοί έκαναν ομαδική εκτέλεση των 11 δικών μας ανθρώπων.   

Πέρασαν 72 χρόνια από τότε που οι δικοί μας άνθρωποι πότισαν με το αίμα τους τούτη τη γη και πέρασαν στην αιωνιότητα μαζί με τόσους άλλους που εκτελέστηκαν η σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών. Για την τιμή και τη λευτεριά που μας χαρίσατε υποσχόμαστε  πως δεν θα σας αφήσουμε χωρίς αναμμένο καντήλι, λουλούδια και τα χαιρετιστήρια λόγια μας.

Θα αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά του έθνους μας, ειρήνη, δημοκρατία –ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία και την ανθρωπιά, για να δικαιώσουμε τη μνήμη σας.

Είμαστε περήφανοι για σας.

Ευλαβικά θα κάνουμε ονομαστικό προσκλητήριο για να πούμε στον καθένα σας ότι είναι και θα είναι πάντα ΠΑΡΩΝ.

1.     Λουκάς Ι. Πολιτικός                                    ετών 78

2.     Παναγιώτης Λ. Πολιτικός                           ετών 40

3.     Αθανάσιος Δ. Βακράκος                             ετών 55

4.     Δημήτριος Α. Βακράκος                             ετών 18

5.     Παναγιώτης Κ. Κατσαρός                           ετών 41

6.     Ιωάννης Κ. Κατσαρός                                 ετών 35

7.     Ιωάννης Β. Αγγέλης                                    ετών 21

8.     Λουκάς Θ. Νικαλέξης                                 ετών 20

9.     Γεώργιος Λ. Περιβολάρης                          ετών 20

10.                        Ιωάννης Δ. Παπαρούλιας                            ετών 20

11.                        Σίμος    Δ.  Πούλος                                      ετών 39

Αιωνία τους η μνήμη.

Εργοστάσιο ηλεκτικού ρεύματος.

Από τήν εφημερίδα "ΠΡΩΪΝΗ" τής 25-12-1908.

Πρόκειται γιά τό δεύτερο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος τών αδελφών Πανουργιά. 

Επίσης τό 1908 ιδρύθηκε τό πρακτορειο εφημερίδων, πού σήμερα πάμε στήν Σουβάλα νά αγοράσουμε εφημερίδα.....

Γεώργιος Ι. Καραμερτζάνης

Από τήν εφημερίδα "ΠΡΩΪΝΗ" τής 29-11-1908.

"Μουσικά Ακούσματα από τη Δρυμαία Φθιώτιδας"

 

Ο Δήμος Αμφίκλειας - Ελάτειας σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου της Στέλλας Τραγγανίδα
"Μουσικά Ακούσματα από τη Δρυμαία Φθιώτιδας", στις 18 Απριλίου, Σάββατο, ώρα 11"00 π.μ.
στο Πολιτιστικό Κέντρο Αμφίκλειας.
Την εκδήλωση θα προλογήσει ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αμφίκλειας, πρωτοπρεσβύτερος  Διομήδης Παναγιωτόπουλος και η Διευθύντρια του Γυμνασίου Αμφίκλειας, κ. Ελένη Μπέσιου. 

Στέλλα Τραγγανίδα

Πέρασαν καί από εδώ οι Γερμανοί.

Πρόσκληση

Σας καλούμε να παραβρεθείτε στην επιμνημόσυνη δέηση που θα τελεστεί στο
Μνημείο κάτω από τον Σιδηροδρομικό σταθμό την 19 Απρίλη ώρα 12 πμ

Θα κάνουμε το προσκλητήριο των δικών μας ανθρώπων που πριν 72 χρόνια πότισαν με το αίμα τους τούτη τη γη και πέρασαν στην αιωνιότητα μαζί με τόσους άλλους που εκτελέστηκαν απ’ τον Γερμανό κατακτητή.
Η εκτέλεση έγινε την Παρασκευή 16 Απρίλη το 1943 ώρα 10 το πρωί ως αντίποινα μετά το επιτυχημένο σαμποτάζ των αγωνιστών της πατρίδας μας στις 13 και 14 Απρίλη στο σιδηροδρομικό σταθμό.

Οι συγγενείς των θυμάτων

Η Λαμπροδευτέρα στήν Αγιαρσαλή.

            ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ: Δευτέρα του Πάσχα

Οι γιορταστικές εκδηλώσεις στην Αμφίκλεια ολοκληρώθηκαν την Δευτέρα του Πάσχα [13.04.2015] με τους καθιερωμένους δημοτικούς χορούς στην περιοχή <αλωνάκι,> μια προγονική συνήθεια που χάνεται στα βάθη των χρόνων και την οποία αναβιώνει και μεταλαμπαδεύει <Η ΔΑΔΙΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ> http://www.kentrolaografias.gr/default.asp?V_DOC_ID=2224  με τα καλοδουλεμένα χορευτικά της τμήματα όλων των ηλικιών, αλλά και την συμμετοχή κατοίκων και επισκεπτών.

Τεράστια είναι και σημαντική η συμβολή της ΔΑΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων που καλύπτει ο τίτλος της ως «Λαογραφικός & Χορευτικός σύλλογος»  και ουσιαστικά αποτελεί την κιβωτό της τοπικής πολιτιστικής παράδοσης.

Παρότι συντηρεί και λειτουργεί με ευθύνη της δύο Μουσεία στην Αμφίκλεια, ( Μουσείο Άρτου http://www.breadmuseum.gr/  και Μουσείο παλιών επαγγελμάτων, http://www.breadmuseum.gr/mouseio-epagelmaton/) δεν εγκλωβίζει την παράδοση στα όρια του μουσειακού εκθέματος, αλλά την κρατά ζωντανή και την μπολιάζει στις νεότερες γενιές με σειρά ουσιαστικών εκδηλώσεων, συμβάλλοντας μεταξύ των άλλων και στην διατήρηση των απαραίτητων δυνάμεων συνοχής της τοπικής κοινωνίας, μέσα από την συνεργασία.

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της <ΔΑΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ>  http://www.breadmuseum.gr/o-syllogos/ που με επικεφαλής το Δ.Σ. παράγουν αυτό το εξαιρετικό έργο και η συμπαράσταση τουλάχιστον  όλων και με κάθε τρόπο είναι επιβεβλημένη.

Δ. Ι. Καλπύρης.